Gemeenten die reclamebeperking willen invoeren, kunnen kiezen voor een privaatrechtelijke (contracten) en/of publiekrechtelijke aanpak (het stellen van regels).
De twee sluiten elkaar niet uit. Een gemeente kan bijvoorbeeld bestaande of toekomstige exploitatiecontracten aanpassen en tegelijkertijd werken aan een publiekrechtelijke reclamebeperking in een Plaatselijke Verordening.
Bijgaande factsheet van Wakker Dier beschrijft de twee mogelijkheden, biedt voorbeelden van moties en initiatiefvoorstellen uit meerdere gemeenten, en geeft de juridische en financiële context.
Privaatrechtelijke aanpak
Bloemendaal, Groningen, Haarlem, Nijmegen en Utrecht sluiten vlees (en soms ook zuivel) uit van nieuwe aanbestedingen en contracten voor advertenties in de openbare ruimte.
Een nadeel van deze aanpak is dat het jaren kan duren voordat contracten met reclame-exploitanten aflopen en dus aangepast kunnen worden. De privaatrechtelijke route ligt daarom voor de hand als contracten sowieso binnenkort aflopen.
Ga als gemeente na wie zeggenschap heeft over welke reclames op straat. Zo kunnen reclames in bushokjes onder regionale afspraken vallen.
Publiekrechtelijke aanpak
Den Haag heeft als eerste stad een verbod op ‘fossiele reclame’ toegevoegd aan de Algemene Plaatselijke Verordening (APV). In de gemeenteraden van Amsterdam en Tilburg zijn voorstellen ingediend om dit voorbeeld te volgen.
Hou bij het weren van reclame via de APV rekening met een overgangstermijn. Door een overgangstermijn aan te houden, hoeven reclamebureaus reeds verkochte reclameruimte niet terug te draaien en kunnen contractpartners reeds ingekochte reclamecampagnes nog tonen. Een potentieel verlies aan inkomsten wordt zo beperkt.
